New York, New York

Blogumdaki kategorisi şehirler köyler kasabalar ama, kendisi ne şehir ne köy ne kasaba. New York bence dünyanın merkezi. Tam bir yıl önce bu sıralar, kaynayan NY caddelerinde yürüyor, buz gibi metrolarında donuyordum.

Rockefeller Center

New York'ta bir hafta kaldım. Durup da fotoğraf çekmek, netlik ayarı yapmak için asla vakit yok; NY da, tıpkı kendisi gibi hızla, on parmakta on marifet çekilmeli, tüm karelere baktığım anda bende çağrıştırdığı şeyler hep hareket: ister yeryüzü boyunca olsun, ister göğe doğru.

Kaldığımız otel Times Square meydanına bakan Crowne Plaza NY ve biz 31. kattaydık, vardığımız sırada geceydi.

Sonunda tüm o âşığı olduğum cnbc-e dizilerinin ezberlediğim NY geceleri sahnelerini apaçık karşımda görüyordum; gökdelenler, araba kornaları, polis arabası sirenleri, yıldızları silen ışıklar ve gökleri yiyen gökdelenler.

Fifth Avenue

St Patrick's Cathedral

  Şehir planı inanılmaz derecede düzenli ve bize sadece On Adımda New York kitabı ve yoldan aldığımız bir metro planı yeterli oldu. Her yere pek çok metro hattı var, hem yürüyerek hem de metroyla pekçok yere gittik. 7 gün boyunca, görmeden ölünmemeli denecek her köşesini gördüm, soludum, fotoğrafladım ve zihnime kazıdım.

Central Park

Aman Tanrım! diyerek ağzım açık arşa bakmak suretiyle gezmekten ancak 3. gün vazgeçebildim.

Metropolitan Museum of Art

Sabah çıkıyor, uzun ve geniş, bir tane bile kahrolası üstgeçit çirkinliği olmayan, bir arabanın bile ayağınızı attığınız anda korna çalıp size el kol hareketi yapmadığı caddelerde keşfe çıkıyorduk. Yurda döndüğümde uyum sıkıntısı çektiğim ilk konu bu sürücülerin yayalara saygısı konusuydu..

İlk ve en önemli şey: asla bir tabela kirliliği yok. Kentin estetiğini sağlayan şey bu.

Ana caddeler boyunca dizi dizi dünyaca ünlü giyim, çanta, gözlük vb markalarının dükkanları beni benden aldı. Hepsi bir arada! Bir tane bile AVM'de değil. 

McGraw Hill binası

İlk günün NY yıldızları: Central Park. Bölük bölük ilkokul çocuklarını getirmişti öğretmenler, en sevimliler ise siyah ırktan minik çocuklar. Bembeyaz çakıl taşları gibi gözleri.

En ürkütücü şey: tüm kuşların ağzı aşırı sıcaktan ve nemden açık.

Mutlaka güneş gözlüğü ve ince spor pabuçlar gerek. Son güne doğru herşeyi boşverip sandaletler. Şapka, güneş koruyucu da şart.

İlk günün diğer yıldızı Metropolitan Sanat Müzesi (Metropolitan Museum of Art). Orada üzeri bir örtüyle örtülü ilk siyah-beyaz fotoğraf baskısı da sergileniyor, Vincent van Gogh'un servili tabloları, Rodin'in heykelleri. Her köşe başı hediyelik eşya dükkânı. Üzeri NY yazıları, ikonik görüntüleriyle dolu tüm objeler. 

Sanatla mest olan herkes buraya girmeli, burayı solumalı.

Times Square

Yemekler konusunda minik yerler, büyük yerlerden daha iyi, bir kere Amerikan mutfağı diye bir şey yok, bir sürü mutfağın birleşimi, bir sürü sosla katmerlenmesi var.

Her köşebaşında hindi satan Arap, Hintli seyyar arabacılar, her tarafta Turkey yazıları!

Sebze meyve pahalı, elmaları tek tek satın alıyorsunuz. Fast food çok ucuz ve daha ağır. Ama tabii dönüşte müthiş zayıf haldeydim. Ankara'da bir kış boyu o kadar yürümemişimdir.

Times Square

Anı fotoğrafları çekmenin vicdan azabıyla beraber, birkaç tane de siyah-beyaz damak zevkime uygun kare de çekmedim değil hani!

Akşam, hafifleyen sıcakla Times Square Meydanı'na adım attım! Herkes o saatte devasa billboardları izlemek üzere oraya toplanıyor. Her renkten ırktan dilden insanlar. Tam bir curcuna!

Hotel Crowne Plaze NY

Çevrenizde herkes lıkır lıkır İngilizce konuşuyor müthiş bir duygu! TV kanalları yabancı dilde ve alt yazı yok, Jay Leno'yu canlı izliyor, bambaşka bir ülkenin gazetelerini okuyorsunuz. Twitter'da siz yazarken ülkenizde herkes uyuyor.

Tıpkı Japonya seyahatimde yaptığım gibi, bir Amerika dosyası da yaptım dönüşte, ve oraya dizmek üzere her türlü müze biletini, broşürü, Amerikan vizesi belgelerini, tiyatro kataloglarını, yiyecek ve alışveriş fişlerini sırt çantama attım! 

İşte New York'ta bir gün böyle geçti!

© 2012 Fotoğrafların her hakkı saklıdır.  

Photos copyright by Serra Dag © 2012