l i t t l e penny

İhtiyaç sahibi olmak, evsizlikten kimsesizliğe, hastalıklardan kendi eşinin çocuğun hastalıklarına, engelliliğe, göz ardı edilmişliğe kadar uzanan geniş bir kavram. Bu durum, en baştan oluşmuş koşulları da içerebilir, sonradan oluşan koşulları da. İhtiyaç sahiplerine yönelik akış açısı, iyi niyetin geçmiş bir tecrübede suistimal edilmesi sonucu bir önyargıyı içerebiliyor sıklıkla. Ancak ihtiyaç sahibinin hikâyesinin gerçekliği, destek olmak için ilk yeterli sebep olmalı. İkinci yeter sebep, çabalıyor olması veya çabalamasına durumu izin vermiyorsa bunun doğrulanması. Ancak, o kişinin "geçmiş hataları" hiçbir zaman bu sebepler listesinde yer alacak bir şey değil. Çünkü 2. sebep ile, zaten bu maddenin üzerini çizmiş durumdasınız. İki yılı aşkın süredir kendi dost çevremizde bir araya gelerek yaptığımız ihtiyaçlı ailelere, çocuklara yardımlar ile ilgili arasıra karşılaştığım bir soru/konu üzerinde biraz düşünelim istiyorum.  Onlar da öyle hata yapmasaymış,  şeklinde ka...

Savaşın yıkımı ortasında çocuklarını yıkayan bir baba, ve Pinterest'te çokça dolaşan lüks banyo tasarım görsellerinden biri. "Woolf'un iddiasına göre, 'fotoğraflar bir sav oluşturmazlar, sadece göze ulaşan ham bir olgunun ham bir saptamasıdırlar.' Woolf'un hemen eklediği gibi, 'göz, beyinle bağlantılıdır, beyin de sinir sistemiyle. Sistem kendi mesajlarını, geçmişteki her hatıradan ve o anki duygulardan süzerek bir spot görüntü şeklinde beyne gönderir.' Bu el çabukluğu, fotoğrafların hem objektif bir kayıt olmasını hem de kişisel bir tanıklığı yansıtmasını, ayrıca, hem fiili bir gerçeklik ânının aslında sadık bir kopyası veya suretini, hem de o gerçekliğin bir yorumunu sağlar (üstelik bu, edebiyatın çoktandır özlemini çektiği, ama kelimenin bu anlamda hiçbir zaman ulaşamadığı bir başarıyı temsil etmektedir).  Susan Sontag, Başkalarının Acısına Bakmak, s. 26 Uğur Gallenkuş, instagram'da, son iki yazıdır üzerine düşündüğümüz Başkalarına Bakma...