Hayatımızın pekçok günü gibi güneşli, mavi ve bulutlu bir gökyüzü vardı dün; ne güneş bizi hayal kırıklığına uğratıp geç kalmıştı, ne bulutlar bizi yarı yolda bırakıp gölgelerini esirgiyorlardı.
O hâlde o günün yazılmaya değer yanı neydi?
O gün, SEM eğitimine gidiyordum. Cümleyi tekrar yazayım: Ve o gün, evrenin bir köşesindeki bir galakside, minicik bir noktada maviş maviş ışıldayan dünya üzerindeki kıtalar, ülkeler arasında, jeopolitik konumuyla biricik bir ülkenin gözbebeği bir şehrinin bir semtinde, 20 dakika yol aşıp SEM eğitimine gidiyordum.
O hâlde o günün yazılmaya değer yanı neydi?
O gün, SEM eğitimine gidiyordum. Cümleyi tekrar yazayım: Ve o gün, evrenin bir köşesindeki bir galakside, minicik bir noktada maviş maviş ışıldayan dünya üzerindeki kıtalar, ülkeler arasında, jeopolitik konumuyla biricik bir ülkenin gözbebeği bir şehrinin bir semtinde, 20 dakika yol aşıp SEM eğitimine gidiyordum.
Yol boyunca, nasıl daha lâyıkıyla şükür edebilirim, diye düşündüm, aslında bir aydır sürekli bunu düşünüyordum. Herşeyi birkaç günde kanıksayıp en büyük sevincini bile normalleştiren insanın nankörlüğe temayülünü bilerek.
Bilgi yoluna ilerlemek, bilgiyi aramak, hayat boyu öğrenmek, ne güzel şeydi! (Belki de bu yazının başına, Bu bir şükür yazıdır. diye yazmalıydım.) Hepimiz aynı veya benzer şeyler yaşasak da, şükrümüz bizi herkesten ayıran. Yaşadıklarımız değil... Şükrümüzü farklılaştırmak için var yaşadıklarımız, bunun için olacak yaşayacaklarımız. Bize özgü, kişiselleştirildikçe güzelleşen şükürlerimiz. (Ve bunun için sadece kötü şeylerin olmasını beklememek... En güzel, en ferah anda bu işe kalkışmak belki de.)
O gün göğün her ânı hafızalara kazınmaya yazgılıydı. Ve kuşlar hep kadrajdaydı. Uçmak gibi bir lütfun verildiği, ama dil lütfundan yoksun bırakılmış olan kuşlar: onlardan öğrenecek çok şey var. Nasıl bir kuş, ben şöyle uçtum, demiyorsa... bizleri hep yukardan gördüğü halde bunu asla dile getiremiyorsa... Biz niye diyelim? Bir kuş gibi, bir hoş sadâ bırakarak birlikte ve yalnız geçmek bu hayattan.
Bilgi yoluna ilerlemek, bilgiyi aramak, hayat boyu öğrenmek, ne güzel şeydi! (Belki de bu yazının başına, Bu bir şükür yazıdır. diye yazmalıydım.) Hepimiz aynı veya benzer şeyler yaşasak da, şükrümüz bizi herkesten ayıran. Yaşadıklarımız değil... Şükrümüzü farklılaştırmak için var yaşadıklarımız, bunun için olacak yaşayacaklarımız. Bize özgü, kişiselleştirildikçe güzelleşen şükürlerimiz. (Ve bunun için sadece kötü şeylerin olmasını beklememek... En güzel, en ferah anda bu işe kalkışmak belki de.)
O gün göğün her ânı hafızalara kazınmaya yazgılıydı. Ve kuşlar hep kadrajdaydı. Uçmak gibi bir lütfun verildiği, ama dil lütfundan yoksun bırakılmış olan kuşlar: onlardan öğrenecek çok şey var. Nasıl bir kuş, ben şöyle uçtum, demiyorsa... bizleri hep yukardan gördüğü halde bunu asla dile getiremiyorsa... Biz niye diyelim? Bir kuş gibi, bir hoş sadâ bırakarak birlikte ve yalnız geçmek bu hayattan.
Fotoğraflar © Serra Topal, 2018
İşbu Web sitesi ve tüm sayfaları Fikir ve Sanat Eserleri Kanunu'na tabidir ve içeriğine ilişkin her türlü yazı içeren bilgi-belge ve her türlü fikri ve sınai haklar ile tüm telif hakları ve diğer fikri ve sınai mülkiyet hakları blog yazarına aittir. İşbu web sitesinin içeriği, sitede kullanılan her türlü yazılı malzeme Fikir ve Sanat Eserleri Kanunu ve Türk Ceza Kanunu kapsamında korunmaktadır.
Sitede yer alan bilgilerin çoğaltılması, başka bir lisana çevrilmesi, saklanması veya işleme tutulması da dahil, blog yazarının önceden yazılı iznine tabidir. Bu sebeple bu sitede yer alan metinler kısmen veya tamamen sahibinin yazılı izni olmadan hiçbir şekilde, çoğaltılamaz, yayınlanamaz, kopyalanamaz, sunulamaz ve aktarılamaz. Sitenin bütünü veya bir kısmı diğer bir Web sitesinde izinsiz olarak kullanılamaz.
Senin de demek istediğin gibi önemli olan küçücük bile olsa, şükrettiğin şeylerin niteliksel içeriği ... Şükürlerinin hepsi niteliksel içerik olarak o kadar dolu dolu ki, taşınca da böyle güzel yazılar ortaya çıkıveriyor ❤️ Bu bağlamda seni tanımış olmaya şükrediyorum ...
YanıtlaSilHayat hep bizi buluşturdu... Bu kadar mı kalkp kalbe zihin zihine olunur? <3
SilHayat bize her anıyla yaşamaya değer olduğunu gösterdiği için Şükür!
YanıtlaSilve bir de yolumuzu denk getirip bizi karşılaştırdığı için�� @obezsirin
Sen nasıl da sessizce gelmiş buraya bir ışık bırakıp gitmişsin öyle? :)
Sil