Puslu Kıtalar Atlası , methini çok duyarak aldığım bir kitap. Daha ilk sayfalardan farklı yaklaşımıyla okuyucuyu zıtlıklar ve ikilemeler bombardımanına tutuyor yazar. Genel olarak psikolojik çözümlemeler, iç ses paragrafları okuyucuya roman akışında mola verdiren, kendi iç dünyası ve duygulanımlarını tartması için soluk aldıran duraklardır. Anar bu duraklara hiç mi hiç uğramıyor, ve zamanı da hızlı bir çarka bağlayarak bir nehir gibi akıtıyor herşeyi. İşin ustalığı da burada, ortaya serdiği zıtlıklar o kadar çarpıcı ki ... Her anlatılan kişinin hayat yolu ve başına gelenler akla hayale gelmeyecek noktalara bağlanıyor. Bu anlamda şimdiye dek okuduğum en özgün üsluptaki kitaplardan biri. Ele aldığı dönemler İmparatorluğun fetihler ve toplumsal yozlaşmalarının bir arada olduğu zamanlar. Anar o dönemde kapalı kapılar ardında neler oluyor, çok kapsamlı bir çerçeve çiziyor. Batakhaneler, arka sokaklar, terk edilmiş kiliseler, merdiven altları, hatta toprağın altı... Bir başka şaşırtı
Kitaplar, geziler ve hayat