Yusuf suresinde, henüz bir çocuk olan Yusuf aleyhisselam, babasına gelip rüyasını anlatır, bilirsiniz. Konuşmaya başlarken, "ey sevgili ve saygıdeğer babacığım!" (yâ ebetî) diye başlar. * Kur'an, fazladan hiçbir bilgi vermediğine göre, "yâ ebeti"(İngilizceye 'Dad I love you' diye çevrilebilir) seslenişini neden ayette verme gereği duymuştur? Koskoca vahiy, "yâ ebeti" kelimeleri olmadan da mesajını verebilirdi oysa. Burada Kur'an'ın "hikâyelerin en güzeli" diye betimlediği Yusuf suresinde çok önemli bir derse tanık oluyoruz: Sevgi dolu bir ailenin inşâsı. Bu iki kelimeyi vermekle Kur'an, çocukların ailelerden görüp kopyaladıklarını düşünecek olursak, kendi kendilerine "ey sevgili ve saygıdeğer babacığım" demeyeceklerini, bunun siz onlara, "ey sevgili oğlum/çocuğum" derseniz mümkün olacağının mesajını verir. Bu öyle bir ilişkidir ki çocuk Yusuf, babasına böylesine tuhaf gelen bir rüyayı korkmadan, kınan
Kitaplar, geziler ve hayat